آرشیو تیر ماه 1401

دعاهای موثر و مجرب برای باطل کردن سحر

1. حاج شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان از امیرالمومنین علی(ع)نقل نموده است:

جهت باطل کردن سحر این جملات را بنویسید و همراه خود داشته باشید:

«بِسمِ الله وَ بِالله، بِسمِ الله وَ ما شاءَالله، بِسم الله لاحَولَ ولاقُوّه الا بالله،

قَالَ مُوسَیٰ مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ ۖ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ ﴿سوره یونس، آیه٨١﴾

فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ فَغُلِبُوا هُنَالِکَ وَانْقَلَبُوا صَاغِرِینَ﴿سوره اعراف، آیه 118 ﴾»

2. از حضرت علی (ع)روایت شده است:

جهت محفوظ ماندن از سحر و جادو، شب ها پس از نماز و روز ها پیش از نماز هفت مرتبه بخوانید:

بِسمِ الله وَ بِالله سَنَشُدُّ عَضُدَکَ بِأَخِیکَ وَنَجْعَلُ لَکُمَا سُلْطَانًا فَلَا یَصِلُونَ إِلَیْکُمَا بِآیَاتِنَا أَنْتُمَا وَمَنِ اتَّبَعَکُمَا الْغَالِبُونَ ﴿سوره قصص،٣٥﴾

3. محمد بن مسلم از امام صادق(ع) نقل کرده است که فرمود:

جهت بطلان سحر، این دعا را بنویسید و همراه خود نگه دارید:

فَلَمَّا أَلْقَوْا قَالَ مُوسَیٰ مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ ۖ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ؛ وَیُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُجْرِمُونَ ﴿ سوره یونس، آیات82و ٨١﴾

همچنین ببینید دعاهای مجرب و فوری جهت باطل کردن سحر و طلسم و جادو
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ﴿سوره نازعات، آیه٢٧﴾ تا آخر آیات سوره نازعات.

در ادامه:

فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ فَغُلِبُوا هُنَالِکَ وَانْقَلَبُوا صَاغِرِینَ؛ وَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ؛ قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ؛ رَبِّ مُوسَیٰ وَهَارُونَ ﴿سوره اعراف، آیات 118 تا 122﴾

4. خواندن این آیات از سوره اعراف نیز جهت خنثی کردن اثر سحر وارد شده است:

إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ؛ ﴿٥٤﴾

ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْیَةً ۚ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ ﴿٥٥﴾

وَلَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ ﴿٥٦﴾

5. پناه بردن به خداوند

(گفتن اعوذ بالله من الشیطان الرجیم) و زیاد خواندن سوره های فلق و ناس؛

6. در صحیفه الرضا از امام رضا(ع) نقل شده است:

به جهت دفع ضرر سحر و بطلان آن دستت را مقابل صورت قرار بده و بخوان:

«بِسمِ الله الْعَظیم رَبّ الْعرشِ الْعظیم إلاّ ذَهبت و انْقرضت».

7.علامه کفعمی دعایی به عنوان حدیث قدسی نقل کرده است که خداوند به حضرت محمد(ص) فرمود:


کسی که دوست دارد از سحر در امان باشد، بگوید:

«اللَّهُمَّ رَبَّ مُوسَی وَ خَاصَّهُ بِکَلَامِهِ وَ هَازِمَ مَنْ کَادَهُ بِسِحْرِهِ بِعَصَاهُ وَ مُعِیدَهَا بَعْدَ الْعَوْدِ ثُعْبَاناً وَ مُلَقِّفَهَا إِفْکَ أَهْلِ الْإِفْکِ وَ مُفْسِدَ عَمَلِ السَّاحِرِینَ وَ مُبْطِلَ

همچنین ببینید شصت قاف قرآن برای شکستن طلسم و باطل کردن سحر,طلسم شکن قرآن
کَیْدِ أَهْلِ الْفَسَادِ مَنْ کَادَنِی بِسِحْرٍ أَوْ بِضُرٍّ عَامِداً أَوْ غَیْرَ عَامِدٍ أَعْلَمُهُ أَوْ لَا أَعْلَمُهُ وَ أَخَافُهُ أَوْ لَا أَخَافُهُ فَاقْطَعْ مِنْ أَسْبَابِ السَّمَاوَاتِ عَمَلَهُ حَتَّی تُرْجِعَهُ

عَنِّی غَیْرَ نَافِذٍ وَ لَا ضَارٍّ لِی وَ لَا شَامِتٍ بِی إِنِّی أَدْرَأُ بِعَظَمَتِکَ فِی نُحُورِ الْأَعْدَاءِ فَکُنْ لِی مِنْهُمْ مُدَافِعاً أَحْسَنَ مُدَافَعَةٍ وَ أَتَمَّهَا یَا کَرِیم‏».

8. خواندن آیه 51 و 52 سوره قلم

(یعنی از:«و إن یکادالّذین … تا آخر سوره») و هم چنین خواندن «آیة الکرسی».

9.دعای باطل سحر و طلسم قرآنی :

اگر فردی دعای قرآنی ذیل را بنویسد و با خود نگاه دارد از کلیه طلسمات و جادو و سحر در امان خواهد بود و اگر کسی را مورد سحر و طلسم و جادو قرار داده باشند، باید که این دعا را با زعفران و گلاب نوشته و سپس در آب حل کرده و بیاشامد و همچنین بر سر بریزد و سپس یکی دیگر را نوشته و در نزد خود نگاه دارد.

با عنایت باریتعالی سحر و جادو برطرف خواهد گردید. توجه شود که این دعا همچنین برای گشایش بخت و کارگشائی نیز مفید فایده است.

دعا این است :

بسم الله الرحمن الرحیم

خَتَمَ اللَّهُ عَلَی قُلُوبِهِمْ وَعَلَی سَمْعِهِمْ وَعَلَی أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ؛ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِینَ ؛ یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُونَ؛ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا(سوره بقره؛ آیات 7 تا 10)

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ (سوره اسرا؛ آیه82)

یا ارحَمَ الرّاحِمین

قَالَ مُوسَیٰ مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ ۖ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ (سوره یونس، آیه٨١)

فَسَیَکفیکََهُمُ الله وَ هُوَ السَّمیعُ العَلیم(سوره بقره، آیه 137)

لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ باللهِ العَلیِّ العَظیم إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ

أُفَوِّضُ أَمْری إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ (سوره غافر، آیه 44)

یا اَرحَم الرّاحِمین.

آیات قرآن برای باطل کردن سحر:
ایات ذیل خاصیت باطل السحر سریع و قوی دارد و جهت ابطال هر سحر و جادویی مفید است

وَ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقاً وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَاراً (سوره مبارکه اسرا آیه 82)

وَأَوْحَیْنَا إِلَی‏ مُوسَی‏ أَنْ أَلْقِ عَصَاکَ فَإِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَأْفِکُونَ فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَاکَانُوا یَعْمَلُونَ فَغُلِبُوا هُنَالِکَ وَانْقَلَبُوا صَاغِرِینَ وَأُلْقِیَ الْسَّحَرَةُ سَاجِدِینَ لا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ رَبِّ مُوسَی‏ وَهَارُونَ (سوره مبارکه اعراف آیه 122)

قَالُوا یَامُوسَی‏ إِمَّا أَن تُلْقِیَ وَإِمَّا أَن نَّکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَی‏ قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّها تَسْعَی‏ فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُّوسَی

قُلْنَا لاَ تَخَفْ إِنَّکَ أَنتَ الْأَعْلَی‏ وَأَلْقِ مَا فِی یَمِینِکَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا کَیْدُ سَاحِرٍ وَلاَ یُفْلِحُ السَّاحِرُ حَیْثُ أَتَی‏ فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّداً قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَی‏ (سوره مبارکه طه آیه70)

قَالَ لَهُم مُّوسَی‏ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُلْقُونَ(سوره مبارکه یونس آیه80)

فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِیَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ فَأَلْقَی‏ مُوسَی‏ عَصَاهُ فَإِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَأْفِکُونَ فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ رَبِّ مُوسَی وَهَارُونَ (سوره مبارکه شعراء آیه 48)‏

وَقَالَ فِرْعَوْنُ ائْتُونِی بِکُلِّ سَاحِرٍ عَلِیمٍ فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالَ لَهُم مُّوسَی‏ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُلْقُونَ فَلَمَّا أَلْقَوْا قَالَ مُوسَی‏ مَا جِئْتُم بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ إِنَّ اللَّهَ لاَ یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ(سوره مبارکه یونس آیه 81 و 82)

دعاى عشرات از دعاهاى بسیار معتبره است و ما بین نسخ آن اختلاف است و ما آن را از مصباح شیخ نقل مى ‏کنیم و مستحب است خواندن آن در هر صبح و شام و افضل اوقات آن بعد از عصر جمعه است‏


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ
به نام خداى بخشنده مهربان پاک و منزه است خدا و ستایش مخصوص خداست و هیچ خدایى جز خداى یکتا نیست و خدا بزرگتر از هر چیز است
وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ‏
و قدرت و نیرویى جز از خداى - بلند مرتبه عظیم الشأن نخواهد بود
سُبْحَانَ اللَّهِ آنَاءَ اللَّیْلِ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ
خدا را تسبیح مى ‏کنم در ساعات شب و حدود روز
سُبْحَانَ اللَّهِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ سُبْحَانَ اللَّهِ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکَارِ
خدا را تسبیح مى ‏کنم وقت صبح و عصر خدا را تسبیح مى کنم اول شب و اول روز
(سُبْحَانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَ حِینَ تُصْبِحُونَ‏
خدا را تسبیح مى ‏کنم چون شام کنند و صبح کنند
وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِیّاً وَ حِینَ تُظْهِرُونَ‏
و ستایش مخصوص اوست در آسمانها و زمین و هنگام شب و چون روز به نیمه رسد
یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِ‏
آن خدایى که زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون مى ‏آورد
وَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ‏) [1]
و زمین را بعد از مرگ (و خزان) آن باز زنده مى‏ گرداند و همین گونه شما هم پس از مرگ زنده مى‏ شوید
(سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ‏
منزه است پروردگارت خداى صاحب عزت از هر چه خلق توصیف او کنند
وَ سَلاَمٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ‏) [2]
و سلام بر رسولان او و ستایش مخصوص خداى عالمیان است
سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ وَ الْمَلَکُوتِ سُبْحَانَ ذِی الْعِزَّةِ وَ الْجَبَرُوتِ‏
پاک و منزه است خداى صاحب ملک و ملکوت منزه است خداى صاحب عزت و اقتدار
سُبْحَانَ ذِی الْکِبْرِیَاءِ وَ الْعَظَمَةِ الْمَلِکِ الْحَقِّ الْمُهَیْمِنِ (الْمُبِینِ) الْقُدُّوسِ‏
منزه است خداى صاحب بزرگى و شأن عظیم پادشاه حقیقى بلند مقام
سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الَّذِی لاَ یَمُوتُ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الْقُدُّوسِ‏
پاک و منزه است خداى سلطان عالم که زنده ابد است که نمى‏میرد منزه است خداى سلطان عالم که زنده ابد است پاکیزه صفات
سُبْحَانَ الْقَائِمِ الدَّائِمِ سُبْحَانَ الدَّائِمِ الْقَائِمِ‏
منزه است خداى پاینده ابدى منزه است خداى زنده پاینده
سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ رَبِّیَ الْأَعْلَى‏
منزه است خداى عظیم الشأن من منزه است خداى بلند مرتبه من
سُبْحَانَ الْحَیِّ الْقَیُّومِ سُبْحَانَ الْعَلِیِّ الْأَعْلَى‏
منزه است خداى زنده پاینده منزه است خداى بلند مرتبه ‏ترین موجود
سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنَا وَ رَبُّ الْمَلاَئِکَةِ وَ الرُّوحِ‏
منزه است و متعالى و بسیار منزه است و پاکیزه صفات پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح
سُبْحَانَ الدَّائِمِ غَیْرِ الْغَافِلِ سُبْحَانَ الْعَالِمِ بِغَیْرِ تَعْلِیمٍ‏
منزه است خدا که وجودش دائم و ابدى است و یک لحظه از خلق غافل نیست منزه است خدا که ناآموخته عالم است
سُبْحَانَ خَالِقِ مَا یُرَى وَ مَا لاَ یُرَى‏
منزه است خدا که آفریننده دیدنیها و نادیدنیها است
سُبْحَانَ الَّذِی (یُدْرِکُ الْأَبْصَارَ وَ لاَ تُدْرِکُهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ) [3]
منزه است خدا که بندگان را مى ‏بیند و چشم خلق او را نمى ‏بیند و هم اولطیف است و دانا
اللَّهُمَّ إِنِّی أَصْبَحْتُ مِنْکَ فِی نِعْمَةٍ وَ خَیْرٍ وَ بَرَکَةٍ وَ عَافِیَةٍ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏
خدایا من شب را از لطف تو صبح گردانیدم در حال نعمت و خیر و برکت و عافیت پس درود بر محمد (ص) و آل او فرست
وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ نِعْمَتَکَ وَ خَیْرَکَ وَ بَرَکَاتِکَ وَ عَافِیَتَکَ بِنَجَاةٍ مِنَ النَّارِ
و این نعمت و خیر و برکت و عافیتت را بر من کامل گردان به اینکه از آتش دوزخ هم نجاتم دهى
وَ ارْزُقْنِی شُکْرَکَ وَ عَافِیَتَکَ وَ فَضْلَکَ وَ کَرَامَتَکَ أَبَداً مَا أَبْقَیْتَنِی‏
و مرا شکر خود و عافیت و فضل و کرمت مادامى که هستم روزى گردانى
اللَّهُمَّ بِنُورِکَ اهْتَدَیْتُ وَ بِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْتُ وَ بِنِعْمَتِکَ أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَیْتُ‏
خدایا من به نور تو هدایت یافتم و به فضل تو بى‏نیاز شدم و به نعمتت صبح و شام کردم
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ وَ کَفَى بِکَ شَهِیداً وَ أُشْهِدُ مَلاَئِکَتَکَ‏
خدایا تو را گواه مى‏ گیرم و گواهى تو کافى است و باز گواه مى‏ گیرم فرشتگان
وَ أَنْبِیَاءَکَ وَ رُسُلَکَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِکَ وَ سُکَّانَ سَمَاوَاتِکَ وَ أَرْضِکَ (أَرَضِیکَ) وَ جَمِیعَ خَلْقِکَ‏
و پیغمبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان زمین و آسمانها و همه خلق تو را
بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَکَ لاَ شَرِیکَ لَکَ‏
که معتقدم به اینکه تو خداى یکتایى و هیچ خدایى جز تو نیست و احدى شریک تو نخواهد بود
وَ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ‏
و اینکه حضرت محمد صلى الله علیه و آله بنده خاص و پیغمبر توست
وَ أَنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ تُحْیِی وَ تُمِیتُ وَ تُمِیتُ وَ تُحْیِی‏
و اینکه تو بر هر چیز قادرى تویى که خلق را زنده مى‏ کنى و مى ‏میرانى و مى ‏میرانى و زنده مى‏ گردانى
وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ أَنَّ النَّارَ حَقٌّ وَ (أَنَّ) النُّشُورَ حَقٌ‏
و گواهى مى ‏دهم که بهشت و دوزخ حق است و روز رستاخیز حق است
وَ (السَّاعَةَ آتِیَةٌ لاَ رَیْبَ فِیهَا وَ أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ) [4]
و ساعت قیامت خواهد آمد بدون شک و خدا هر که در قبر است بر مى‏ انگیزد
وَ أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ حَقّاً حَقّاً
و گواهى مى‏ دهم که على بن ابى طالب (ع) امیر المؤمنین البته بر حق است
وَ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ الْهُدَاةُ الْمَهْدِیُّونَ غَیْرُ الضَّالِّینَ وَ لاَ الْمُضِلِّینَ‏
و یازده فرزندش همه امامان هدایت یافته و پیشوایان هدایت خلقند نه گمراه و نه گمراه کننده امتند
وَ أَنَّهُمْ أَوْلِیَاؤُکَ الْمُصْطَفَوْنَ وَ حِزْبُکَ الْغَالِبُونَ وَ صَفْوَتُکَ وَ خِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ‏
و آن امامان اولیاء تو و برگزیدگان تو و حزب غالب و فاتح تواند و خاصان و منتخبان تو از میان خلقند
وَ نُجَبَاؤُکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدِینِکَ وَ اخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ وَ اصْطَفَیْتَهُمْ عَلَى عِبَادِکَ‏
و خالصان (در ایمانند) که تو به خلوص آنها را براى حفظ دین خودانتخاب کردى و میان خلق اختصاص دادى و بر بندگان برگزیدى
وَ جَعَلْتَهُمْ حُجَّةً عَلَى الْعَالَمِینَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ وَ السَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ‏
و آنان را حجت بر اهل عالم گردانیدى درود تو و سلام و تحیت و رحمت و برکاتت بر آنان باد
اللَّهُمَّ اکْتُبْ لِی هَذِهِ الشَّهَادَةَ عِنْدَکَ حَتَّى تُلَقِّنَنِیهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ
خدایا این شهادت را نزد خود در نامه عملم بنویس تا روز قیامت مرا به یاد آورى
وَ أَنْتَ عَنِّی رَاضٍ إِنَّکَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ
و تو از من خوشنود باشى که تو بر خیرخواهى قادرى
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لاَ یَنْفَدُ آخِرُهُ‏
خدایا ستایشى مخصوص توست که اولش بالا رود و آخرش بى ‏پایان باشد
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً تَضَعُ لَکَ السَّمَاءُ کَنَفَیْهَا (کَتِفَیْهَا) وَ تُسَبِّحُ لَکَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَیْهَا
خدایا ستایشى مخصوص توست که آسمان به تواضع براى تو بال بیفکند و زمین و اهلش تو را تسبیح گوید
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً سَرْمَداً أَبَداً لاَ انْقِطَاعَ لَهُ وَ لاَ نَفَادَ وَ لَکَ یَنْبَغِی وَ إِلَیْکَ یَنْتَهِی‏
خدایا ستایشى مخصوص توست که سرمدى و ابدى و بى‏ انتهاست و تمامى نیابد و آن ستایش لایق حضرت تو باشد و به تو منتهى گردد و آن ستایش در وجود تجلى کند
فِیَّ وَ عَلَیَّ وَ لَدَیَّ وَ مَعِی وَ قَبْلِی وَ بَعْدِی وَ أَمَامِی وَ فَوْقِی وَ تَحْتِی‏
و براى من و نزد من و با من و پیش از من و بعد از من و پیش رو و بالا و زیر
وَ إِذَا مِتُّ وَ بَقِیتُ فَرْداً وَحِیداً ثُمَّ فَنِیتُ‏
و چون بمیرم و منفرد و تنها و بى‏یار و یاور مانم و آنگاه که فنا شوم در همه حال آن ستایش بجا آرم
وَ لَکَ الْحَمْدُ إِذَا نُشِرْتُ وَ بُعِثْتُ یَا مَوْلاَیَ اللَّهُمَ‏
و تو را ستایش مى‏ کنم هنگامى که باز زنده و برانگیخته شوم اى صاحب اختیار من خدایا
وَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ بِجَمِیعِ مَحَامِدِکَ کُلِّهَا عَلَى جَمِیعِ نَعْمَائِکَ کُلِّهَا
و تو را حمد و شکرى به تمام انواع حمد و ستایشهاى تو بر جمیع نعمتهاى بى‏ پایان تو
حَتَّى یَنْتَهِیَ الْحَمْدُ إِلَى مَا تُحِبُّ رَبَّنَا وَ تَرْضَى‏
تا آنکه حمد من اى پروردگار من پسند تو گردد و موجب خوشنودى تو شود
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى کُلِّ أَکْلَةٍ وَ شَرْبَةٍ وَ بَطْشَةٍ وَ قَبْضَةٍ وَ بَسْطَةٍ وَ فِی کُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ
خدایا تو را حمد مى ‏کنم بر هر خوراک که تناول کنم و هر شربت که بنوشم و در هر زور بازو و گرفتن و رها کردن و بر هر مویى که بر اندامم هست
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً مَعَ خُلُودِکَ‏
خدایا تو را ستایش مى‏ کنم به حمدى که ابدى باشد به ابدیت تو
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ مُنْتَهَى لَهُ دُونَ عِلْمِکَ‏
و تو را حمد مى‏ کنم به حمدى که منتهى نشود مگر به علم تو
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ أَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیَّتِکَ‏
و تو را حمد مى ‏کنم به حمدى که مدتى ندارد جز مشیت تو
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ أَجْرَ لِقَائِلِهِ إِلاَّ رِضَاکَ‏
و حمد مى ‏کنم تو رابه حمدى که اجر قائلش جز خوشنودى تو نباشد
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ‏
و تو را حمد مى ‏کنم بر حلم تو بعد از علم تو
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى عَفْوِکَ بَعْدَ قُدْرَتِکَ‏
و بر عفو تو پس از قدرتت
وَ لَکَ الْحَمْدُ بَاعِثَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَارِثَ الْحَمْدِ
و حمد تو را سزاست که حمد را تو برانگیخته و باز به تو باز مى ‏گردد
وَ لَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ
و حمد تو را سزاست از اول پیدایش حمد و انتهاى آن
وَ لَکَ الْحَمْدُ مُبْتَدِعَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ مُشْتَرِیَ الْحَمْدِ
و حمد سزاوار توست که حمد را تو در بنده ایجاد کنى و حمد تو را سزاست که مشترى حمدى
وَ لَکَ الْحَمْدُ وَلِیَّ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ قَدِیمَ الْحَمْدِ
و صاحب حمد و حمد تو را سزاست که قدیم الذاتى
وَ لَکَ الْحَمْدُ صَادِقَ الْوَعْدِ وَفِیَّ الْعَهْدِ عَزِیزَ الْجُنْدِ قَائِمَ الْمَجْدِ
و حمد تو را سزاست که وعده‏ ات صدق و عهدت پایدار و سپاهت مقتدر و غالب است و بزرگواریت ثابت
وَ لَکَ الْحَمْدُ رَفِیعَ الدَّرَجَاتِ مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ مُنْزِلَ (مُنَزِّلَ) الْآیَاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ‏
و حمد تو را سزاست که درجاتت بلند است و دعاى خلق را تو مستجاب مى‏ کنى و آیات با عظمت و برکت را از بالاى هفت آسمان تو نازل مى ‏گردانى
عَظِیمَ الْبَرَکَاتِ مُخْرِجَ النُّورِ مِنَ الظُّلُمَاتِ‏
و روشنى را از تاریکى تو بیرون مى ‏آورى
وَ مُخْرِجَ مَنْ فِی الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ مُبَدِّلَ السَّیِّئَاتِ حَسَنَاتٍ وَ جَاعِلَ الْحَسَنَاتِ دَرَجَاتٍ‏
و هر کس در تاریکى است تو به عالم نور مى‏ آورى و تویى که بدیها را به خوبیها مبدل کرده مطابق خوبیها درجه و مقام مى ‏دهى
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ وَ قَابِلَ التَّوْبِ شَدِیدَ الْعِقَابِ ذَا الطَّوْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ
خدایا حمد سزاوار توست که بخشنده گناه و پذیرنده توبه بندگانى و بسیار سخت عقاب و صاحب لطف و احسانى خدایا غیر تو نیست و بازگشت همه بسوى توست
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِی (اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى) [5] وَ لَکَ الْحَمْدُ فِی (النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‏) [6]
خدایا تو را حمد مى‏ کنم در شب چون جهان را تاریک کند و تو را حمد مى ‏کنم در روز چون جهان را روشن سازد
وَ لَکَ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى‏
و تو را حمد مى‏ کنم در آخر و در اول
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ نَجْمٍ وَ مَلَکٍ فِی السَّمَاءِ
و تو را حمد مى ‏کنم به عدد ستارگان و عدد ملائکه آسمان
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرَى وَ الْحَصَى وَ النَّوَى‏
و تو را حمد مى‏ کنم به عدد خاک و ریگ و هسته ‏هاى عالم
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا فِی جَوِّ السَّمَاءِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا فِی جَوْفِ الْأَرْضِ‏
و تو را حمد مى کنم به عدد هر چه در میان آسمان و تو را حمد مى‏ کنم به عدد هر چه در جوف ‏زمین است
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْزَانِ مِیَاهِ الْبِحَارِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْرَاقِ الْأَشْجَارِ
و تو را حمد مى‏ کنم به عدد وزن آب دریاها و تو را حمد مى ‏کنم به عدد برگ درختان
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ‏
و تو را حمد کنم به عدد هر چه در روى زمین است
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصَى کِتَابُکَ‏
و تو را حمد مى‏ کنم به عدد آنچه در لوح و کتاب تو بشمارش آید
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ‏
و تو را حمد مى‏ کنم به عدد آنچه علم تو به آن احاطه دارد
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ الْهَوَامِّ وَ الطَّیْرِ وَ الْبَهَائِمِ وَ السِّبَاعِ‏
و تو را حمد مى‏ کنم به عدد جن و انس و خزندگان و مرغان هوا و چرندگان و درندگان
حَمْداً کَثِیراً طَیِّباً مُبَارَکاً فِیهِ کَمَا تُحِبُّ رَبَّنَا وَ تَرْضَى وَ کَمَا یَنْبَغِی لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَ عِزِّ جَلاَلِکَ‏
به حمدى بسیار نیکو و با برکت در آن حمد آن گونه که تو اى خداى من دوست دارى و موجب خوشنودى تو و لایق مقام ذات بزرگوار و عز و جلال توست
پس مى ‏گویى ده مرتبه‏
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ
هیچ خدایى بجز خدا نیست او یکتا و بى‏شریک است ملک وجود همه از اوست و ستایش مخصوص او و او لطیف است و دانا
و ده مرتبه‏
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ یُمِیتُ وَ یُحْیِی‏
هیچ خدایى بجز خداى یکتا نیست او یگانه و بى ‏شریک است و ملک وجود از او و ستایش خاص اوست که خلق را زنده مى ‏کند و مى ‏میراند و مى ‏میراند و باز زنده مى ‏کند
وَ هُوَ حَیٌّ لاَ یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ
و او خود زنده ابدى است و هر خیر و نیکى به دست اوست و او بر هر چیز تواناست
و ده مرتبه‏
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ‏
آمرزش مى ‏طلبم از خدایى که بجز او خداى زنده ابدى نیست و بسوى او از گنه باز مى ‏گردم
و ده مرتبه‏
یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ‏
اى خدا اى خدا
و ده مرتبه‏
یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ‏
اى بخشنده اى بخشنده
و ده مرتبه‏
یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ‏
اى مهربان اى مهربان
و ده مرتبه‏
یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏
اى پدید آرنده آسمانها و زمین
و ده مرتبه‏
یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ‏
اى صاحب جلال و بزرگوارى
و ده مرتبه‏
یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ‏
اى مهربان و اى صاحب منت بر خلق
و ده مرتبه‏
یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ‏
اى زنده اى پاینده
و ده مرتبه‏
یَا حَیُّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏
اى زنده ابدى که هیچ خدایى جز تو نیست
و ده مرتبه‏
یَا اللَّهُ یَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏
اى خدا اى که هیچ خدایى جز تو نیست
و ده مرتبه‏
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ‏
به نام‏ خداى بخشنده مهربان
و ده مرتبه‏
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
بار خدایا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)
و ده مرتبه‏
اللَّهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ‏
خدایا آنچه را که سزاوار توست با من بجاى آور
و ده مرتبه‏
آمِینَ آمِینَ‏
آمین آمین
و ده مرتبه
(قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) [7]
پس مى‏ گویى‏
اللَّهُمَّ اصْنَعْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَصْنَعْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ‏
خدایا با من آن کن که لایق بزرگوارى توست نه آنکه سزاوار من است
فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ وَ أَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَ الْخَطَایَا
که تو لایق آنى که از تو بترسند و از تو مغفرت و آمرزش طلبند و من اهل گناهان و خطاهاى بسیارم
فَارْحَمْنِی یَا مَوْلاَیَ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ‏
پس به حالم ترحم کن اى مولاى من که تو مهربانترین مهربانان عالمى
و نیز ده مرتبه مى‏ گویى‏
لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لاَ یَمُوتُ‏
هیچ قدرت و نیرویى جز از خدا نیست بر او توکل و اعتماد مى‏ کنم بر آن خدایى که زنده ابدى است
وَ (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ‏
و حمد مخصوص خداست که فرزندى نگرفته و شریکى در ملک و سلطنت ندارد
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً) [8]
و قدرتش از یارى خلق بى‏ نیاز است و او را پیوسته به بزرگى یاد کن.

دعاى کمیل بن زیاد علیه الرحمة و آن از ادعیه معروفه است و علامه مجلسى رحمة الله علیه فرموده که آن بهترین دعاها است و آن دعاى خضر علیه السلام است حضرت امیر المؤمنین علیه السلام آن را تعلیم کمیل که از خواص اصحاب آن حضرت است فرموده در شب هاى نیمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده مى ‏شود و براى کفایت از شر اعدا و فتح باب رزق و آمرزش گناهان نافع است و شیخ و سید آن را نقل نموده ‏اند و من آن را از مصباح المتهجد نقل مى‏ کنم و آن دعاى شریف این است‏


اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ
خدایا از تو درخواست می کنم بآن رحمت بى ‏انتهایت که همه موجودات را فراگرفته است
وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی قَهَرْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ خَضَعَ لَهَا کُلُّ شَیْ‏ءٍ وَ ذَلَّ لَهَا کُلُّ شَیْ‏ءٍ
و بتوانایى بى‏ حدت که بر هر چیز مسلط و قاهر است و همه اشیاء خاضع و مطیع اوست و تمام عزتها در مقابلش ذلیل و زبون است
وَ بِجَبَرُوتِکَ الَّتِی غَلَبْتَ بِهَا کُلَّ شَیْ‏ءٍ
و به مقام جبروت و بزرگیت که همه قدرتها برابر او مغلوب است
وَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی لاَ یَقُومُ لَهَا شَیْ‏ءٌ
و به عزت و اقتدارت که هر مقتدرى از مقاومتش عاجز است
وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتِی مَلَأَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ
و به عظمت و بزرگیت که سراسر عالم را مشحون کرده است
وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عَلاَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ
و به سلطنت و پادشاهیت که بر تمام قواى عالم برترى دارد
وَ بِوَجْهِکَ الْبَاقِی بَعْدَ فَنَاءِ کُلِّ شَیْ‏ءٍ
و بذات پاکت که پس از فناى همه موجودات باقى ابدى است
وَ بِأَسْمَائِکَ الَّتِی مَلَأَتْ (غَلَبَتْ) أَرْکَانَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ
و بنامهاى مبارکت که در همه ارکان عالم هستى تجلى کرده است
وَ بِعِلْمِکَ الَّذِی أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ
و به علم ازلیت که بر تمام موجودات محیط است
وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی أَضَاءَ لَهُ کُلُّ شَیْ‏ءٍ
و به نور تجلى ذاتت که همه عالم را روشن ساخته است
یَا نُورُ یَا قُدُّوسُ یَا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ وَ یَا آخِرَ الْآخِرِینَ‏
اى نور حقیقى و اى منزه از توصیف اى پیش از همه سلسله و بعد از همه موجودات پسین
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ‏
خدایا ببخش آن گناهانى را که پرده عصمتم را مى‏درد
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ‏
خدایا ببخش آن گناهانى را که بر من کیفر عذاب نازل مى‏ کند
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ‏
خدایا ببخش آن گناهانى را که در نعمتت را به روى من مى‏ بندد
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ
خدایا ببخش آن گناهانى را که مانع قبول دعاهایم مى ‏شود
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَءَ
خدایا ببخش آن گناهانى را که بر من بلا مى ‏فرستد
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ خَطِیئَةٍ أَخْطَأْتُهَا
خدایا هر گناهى که مرتکب شده ‏ام و هر خطایى از من سر زده همه را ببخش
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلَى نَفْسِکَ‏
اى خدا من به یاد تو بسوى تو تقرب مى ‏جویم و تو را سوى تو شفیع مى ‏آورم
وَ أَسْأَلُکَ بِجُودِکَ أَنْ تُدْنِیَنِی مِنْ قُرْبِکَ وَ أَنْ تُوزِعَنِی شُکْرَکَ وَ أَنْ تُلْهِمَنِی ذِکْرَکَ‏
و از درگاه جود و کرمت مسئلت مى ‏کنم که مرا به مقام قرب خود نزدیک سازى و شکر و سپاست را به من بیاموزى و ذکر و توجه حضرتت را بر من الهام کنى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ‏
خدایا از تو مسئلت مى ‏کنم با سؤالى از روى خضوع و ذلت و خشوع و مسکنت
أَنْ تُسَامِحَنِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تَجْعَلَنِی بِقِسْمِکَ رَاضِیاً قَانِعاً وَ فِی جَمِیعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً
که کار بر من آسان گیرى و به حالم ترحم کنى و مرا به قسمت مقدر خود خوشنود و قانع سازى و در هر حال مرا متواضع گردانى
اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ أَنْزَلَ بِکَ عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَهُ وَ عَظُمَ فِیمَا عِنْدَکَ رَغْبَتُهُ‏
خدایا من از تو مانند سائلى در خواست مى‏ کنم که در شدت فقر و بیچارگى باشد و تنها به درگاه تو در سختیهاى عالم عرض حاجت کند و شوق و رغبتش به نعم ابدى که حضور توست باشد
اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُکَ وَ عَلاَ مَکَانُکَ وَ خَفِیَ مَکْرُکَ‏
اى خدا پادشاهى تو بسیار با عظمت است و مقامت بسى بلند است و مکر و تدبیرت در امور پنهان است
وَ ظَهَرَ أَمْرُکَ وَ غَلَبَ قَهْرُکَ وَ جَرَتْ قُدْرَتُکَ وَ لاَ یُمْکِنُ الْفِرَارُ مِنْ حُکُومَتِکَ‏
و فرمانت در جهان هویداست و قهرت بر همه غالب است و قدرتت در همه عالم نافذ است و کسى از قلمرو حکمت فرار نتواند کرد
اللَّهُمَّ لاَ أَجِدُ لِذُنُوبِی غَافِراً وَ لاَ لِقَبَائِحِی سَاتِراً وَ لاَ لِشَیْ‏ءٍ مِنْ عَمَلِیَ الْقَبِیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ‏
خدایا من کسى که گناهانم ببخشد و بر اعمال زشتم پرده پوشد و کارهاى بدم (از لطف و کرم) به کار نیک بدل کند جز تو کسى نمى‏ یابم (که خدا این تواند)
لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ وَ بِحَمْدِکَ ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ تَجَرَّأْتُ بِجَهْلِی‏
خدایى جز تو نیست اى ذات پاک و منزه و به حمد تو مشغولم ستم نمودم به خودم و دلیرى کردم به نادانى خود
وَ سَکَنْتُ إِلَى قَدِیمِ ذِکْرِکَ لِی وَ مَنِّکَ عَلَیَ‏
و خاطرم آسوده به این بود که همیشه مرا یاد کردى و بر من لطف و احسان فرمودى
اللَّهُمَّ مَوْلاَیَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ‏
اى خدا اى مولاى من چه بسیار کارهاى زشتم مستور کردى
وَ کَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ (أَمَلْتَهُ) وَ کَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ‏
و چه بسیار بلاهاى سخت از من بگردانیدى و چه بسیار از لغزشها که مرا نگاه داشتى
وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ‏
و چه بسیار ناپسندها که از من دور کردى و چه بسیار ثناى نیکو که من لایق آن نبودم و تو از من بر زبانها منتشر ساختى
اللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِی وَ أَفْرَطَ بِی سُوءُ حَالِی وَ قَصُرَتْ (قَصَّرَتْ) بِی أَعْمَالِی‏
اى خدا غمى بزرگ در دل دارم و حالى بسیار ناخوش و اعمالى نارسا
وَ قَعَدَتْ بِی أَغْلاَلِی وَ حَبَسَنِی عَنْ نَفْعِی بُعْدُ أَمَلِی (آمَالِی)
و زنجیرهاى علایق مرا در بند کشیده و آرزوهاى دور و دراز دنیوى از هر سودى مرا باز داشته
وَ خَدَعَتْنِی الدُّنْیَا بِغُرُورِهَا وَ نَفْسِی بِجِنَایَتِهَا (بِخِیَانَتِهَا) وَ مِطَالِی‏
و دنیا به خدعه و غرور و نفس به جنایت مرا فریب داده است
یَا سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ أَنْ لاَ یَحْجُبَ عَنْکَ دُعَائِی سُوءُ عَمَلِی وَ فِعَالِی‏
اى خداى بزرگ و سید من به عزت و جلالت قسم که عمل بد و افعال زشت من دعاى مرا از اجابتت منع نکند
وَ لاَ تَفْضَحْنِی بِخَفِیِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرِّی وَ لاَ تُعَاجِلْنِی بِالْعُقُوبَةِ عَلَى مَا عَمِلْتُهُ فِی خَلَوَاتِی‏
و به قبایح پنهانم که تنها تو بر آن آگاهى مرا مفتضح و رسوا نگردانى و بر آنچه از اعمال بد و ناشایسته ‏در خلوت بجا آورده‏ ام
مِنْ سُوءِ فِعْلِی وَ إِسَاءَتِی وَ دَوَامِ تَفْرِیطِی وَ جَهَالَتِی وَ کَثْرَةِ شَهَوَاتِی وَ غَفْلَتِی‏
و تقصیر و نادانى و کثرت اعمال غفلت و شهوت که کرده ‏ام (کرم کن و) زودم به عقوبت مگیر
وَ کُنِ اللَّهُمَّ بِعِزَّتِکَ لِی فِی کُلِّ الْأَحْوَالِ (فِی الْأَحْوَالِ کُلِّهَا) رَءُوفاً وَ عَلَیَّ فِی جَمِیعِ الْأُمُورِ عَطُوفاً
اى خدا به عزت و جلالت سوگند که با من در همه حال رأفت و رحمت فرما و در جمیع امور مهربانى کن
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ أَسْأَلُهُ کَشْفَ ضُرِّی وَ النَّظَرَ فِی أَمْرِی‏
اى خدا اى پروردگار جز تو من که را دارم تا از او درخواست کنم که غم و رنجم را برطرف سازد و به مآلم از لطف توجه کند
إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَجْرَیْتَ عَلَیَّ حُکْماً اتَّبَعْتُ فِیهِ هَوَى نَفْسِی‏
اى خدا اى مولاى من تو بر من حکم و دستورى مقرر فرمودى و من در آن به نافرمانى پیرو هواى نفس گردیدم
وَ لَمْ أَحْتَرِسْ فِیهِ مِنْ تَزْیِینِ عَدُوِّی فَغَرَّنِی بِمَا أَهْوَى وَ أَسْعَدَهُ عَلَى ذَلِکَ الْقَضَاءُ
و خود را از وسوسه دشمن (نفس و شیطان) که معصیتها را در نظرم جلوه ‏گر ساخته و فریبم داد خود را حفظ نکردم و قضاى آسمانى نیز مساعدت کرد
فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَى عَلَیَّ مِنْ ذَلِکَ بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِکَ وَ خَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِکَ‏
تا آنکه من در این رفتار از بعض حدود و احکامت قدم بیرون نهادم و در بعضى اوامرت راه مخالفت پیمودم
فَلَکَ الْحَمْدُ (الْحُجَّةُ) عَلَیَّ فِی جَمِیعِ ذَلِکَ وَ لاَ حُجَّةَ لِی فِیمَا جَرَى عَلَیَّ فِیهِ قَضَاؤُکَ وَ أَلْزَمَنِی حُکْمُکَ وَ بَلاَؤُکَ‏
حال در تمام این امور تو را ستایش مى ‏کنم و مرا در آنچه رفته است بر تو هیچ حجتى نخواهد بود با آنکه در او قضاى تو بوده و حکم (تکوینى) و امتحان و آزمایش تو مرا بر آن ملزم ساخته
وَ قَدْ أَتَیْتُکَ یَا إِلَهِی بَعْدَ تَقْصِیرِی وَ إِسْرَافِی عَلَى نَفْسِی مُعْتَذِراً نَادِماً
و با این حال بار خدایا به درگاهت پس از تقصیر و ستم بر نفس خود باز آمده ‏ام با عذر خواهى و پشیمانى
مُنْکَسِراً مُسْتَقِیلاً مُسْتَغْفِراً مُنِیباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً لاَ أَجِدُ مَفَرّاً مِمَّا کَانَ مِنِّی وَ لاَ مَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ فِی أَمْرِی‏
و شکسته دلى و تقاضاى عفو و آمرزش و توبه و زارى و تصدیق و اعتراف بر گناه خود نه از آنچه کردم مفرى دارم و نه جایى که براى اصلاح کارم بدانجا روى کنم و پناه برم
غَیْرَ قَبُولِکَ عُذْرِی وَ إِدْخَالِکَ إِیَّایَ فِی سَعَةِ (سَعَةٍ مِنْ) رَحْمَتِکَ‏
مگر آنکه تو باز عذرم بپذیرى و مرا در پناه رحمت بى ‏منتهایت داخل کنى
اللَّهُمَّ (إِلَهِی) فَاقْبَلْ عُذْرِی وَ ارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّی وَ فُکَّنِی مِنْ شَدِّ وَثَاقِی‏
اى خدا عذرم بپذیر و بر این حال پریشانم ترحم فرما و از بند سخت گناهانم رهایى بخش
یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی وَ رِقَّةَ جِلْدِی وَ دِقَّةَ عَظْمِی‏
اى پروردگار من بر تن ضعیف و پوست رقیق و استخوان بى ‏طاقتم ترحم کن
یَا مَنْ بَدَأَ خَلْقِی وَ ذِکْرِی وَ تَرْبِیَتِی وَ بِرِّی وَ تَغْذِیَتِی هَبْنِی لاِبْتِدَاءِ کَرَمِکَ وَ سَالِفِ بِرِّکَ بِی‏
اى خدایى که در اول به خلعت وجودم سرافراز کردى و به لطف یاد فرمودى و به تربیت‏ و نیکى پرورش دادى و بغذا عنایت داشتى اینک بهمان سابقه کرم و احسانى که از این پیش با من بودت بر من ببخش
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ رَبِّی أَ تُرَاکَ مُعَذِّبِی بِنَارِکَ بَعْدَ تَوْحِیدِکَ‏
اى خداى من اى سید و مولاى من آیا باور کنم که مرا در آتش مى ‏سوزانى با وجود آنکه به توحید و یکتائیت گرویدم
وَ بَعْدَ مَا انْطَوَى عَلَیْهِ قَلْبِی مِنْ مَعْرِفَتِکَ‏
و با آنکه دلم به نور معرفتت روشن گردید
وَ لَهِجَ بِهِ لِسَانِی مِنْ ذِکْرِکَ وَ اعْتَقَدَهُ ضَمِیرِی مِنْ حُبِّکَ‏
و زبانم به ذکرت گویا شد و در باطنم عقد محبت استوار گردید
وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِی وَ دُعَائِی خَاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِکَ‏
و بعد از آنکه از روى صدق و خضوع و مسکنت به مقام ربوبیتت اعتراف کردم
هَیْهَاتَ أَنْتَ أَکْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ أَوْ تُبْعِدَ (تُبَعِّدَ) مَنْ أَدْنَیْتَهُ‏
بسیار دور است که تو کریمترى از اینکه از نظر بیاندازى کسى را که پرورش داده‏اى آن را یا آنکه دور کنى کسى را که نزد خود کشیده
أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَیْتَهُ أَوْ تُسَلِّمَ إِلَى الْبَلاَءِ مَنْ کَفَیْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ‏
یا برانى آنکه را که به او جا داده ‏اى یا بسپارى بسوى بلاء آنکه را که به او کفایت کرده ‏اى و رحم نموده ‏اى
وَ لَیْتَ شِعْرِی یَا سَیِّدِی وَ إِلَهِی وَ مَوْلاَیَ أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَى وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِکَ سَاجِدَةً
و اى کاش اى خداى من و سید و مولاى من بدانستمى که تو آتش قهرت را مسلط مى‏ کنى بر آن رخسارها که در پیشگاه عظمتت سر به سجده عبودیت نهاده ‏اند
وَ عَلَى أَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحِیدِکَ صَادِقَةً وَ بِشُکْرِکَ مَادِحَةً
یا بر آن زبانها که از روى حقیقت و راستى ناطق به توحید تو و گویا به حمد و سپاس تواند
وَ عَلَى قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِیَّتِکَ مُحَقِّقَةً وَ عَلَى ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِکَ حَتَّى صَارَتْ خَاشِعَةً
یا بر آن دلها که از روى صدق و یقین به خدایى تو معترفند یا بر آن جانها که از علم و معرفت در پیشگاه جلالت خاضع و خاشعند
وَ عَلَى جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَى أَوْطَانِ تَعَبُّدِکَ طَائِعَةً وَ أَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِکَ مُذْعِنَةً
یا بر آن اعضایى که مشتاقانه به مکانهاى عبادت و جایگاه طاعتت مى‏ شتابند و به اعتقاد کامل از درگاه کرمت آمرزش مى‏ طلبند
مَا هَکَذَا الظَّنُّ بِکَ وَ لاَ أُخْبِرْنَا بِفَضْلِکَ عَنْکَ یَا کَرِیمُ یَا رَبِ‏
و هیچکس به تو این گمان نمى ‏برد و چنین خبرى از تو اى خداى با فضل و کرم به ما بندگان نرسیده
وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِی عَنْ قَلِیلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْیَا وَ عُقُوبَاتِهَا
در صورتى که تو خود بى ‏طاقتیم را بر اندک رنج و عذاب دنیا و آلامش مى ‏دانى
وَ مَا یَجْرِی فِیهَا مِنَ الْمَکَارِهِ عَلَى أَهْلِهَا عَلَى أَنَّ ذَلِکَ بَلاَءٌ وَ مَکْرُوهٌ قَلِیلٌ مَکْثُهُ یَسِیرٌ بَقَاؤُهُ قَصِیرٌ مُدَّتُهُ‏
و آنچه جارى شود در آن از بد آمدنى‏ هاى آن بر اهل آن با آنکه رنج و الم دنیا اندک است و زمانش کم است و دوامش ناچیز است و مدتش کوتاه است
فَکَیْفَ احْتِمَالِی لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَ جَلِیلِ (حُلُولِ) وُقُوعِ الْمَکَارِهِ فِیهَا
پس من چگونه طاقت آرم و عذاب‏ عالم آخرت و آلام سخت آن عالم را تحمل کنم
وَ هُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ وَ یَدُومُ مَقَامُهُ وَ لاَ یُخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ‏
و حال آنکه مدت آن عذاب طولانى است و زیست در آن همیشگى است و هیچ بر اهل عذاب در آنجا تخفیفى نیست
لِأَنَّهُ لاَ یَکُونُ إِلاَّ عَنْ غَضَبِکَ وَ انْتِقَامِکَ وَ سَخَطِکَ‏
چندان که آن عذاب تنها از قهر و غضب و انتقام توست
وَ هَذَا مَا لاَ تَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ‏
که هیچکس از اهل آسمان و زمین تاب و طاقت آن ندارد
یَا سَیِّدِی فَکَیْفَ لِی (بِی) وَ أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ الْحَقِیرُ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ‏
اى سید من پس من بنده ناتوان ذلیل و حقیر و فقیر و دور مانده تو چگونه تاب آن عذاب دارم
یَا إِلَهِی وَ رَبِّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ لِأَیِّ الْأُمُورِ إِلَیْکَ أَشْکُو وَ لِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَ أَبْکِی‏
اى خداى من اى پروردگار من و سید و مولاى من از کدامین سختیهاى امورم بسویت شکایت کنم و از کدام یک به درگاهت بنالم و گریه کنم
لِأَلِیمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ أَمْ لِطُولِ الْبَلاَءِ وَ مُدَّتِهِ‏
از دردناکى عذاب آخرت بنالم یا از طول مدت آن بلاى سخت زارى کنم
فَلَئِنْ صَیَّرْتَنِی لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِکَ وَ جَمَعْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَهْلِ بَلاَئِکَ وَ فَرَّقْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ‏
پس تو مرا با دشمنانت اگر به انواع عقوبت معذب گردانى و با اهل عذابت همراه کنى و از جمع دوستان و خاصانت جدا سازى
فَهَبْنِی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ رَبِّی صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِکَ‏
در آن حال گیرم که بر آتش عذاب تو اى خداى من و سید و مولاى من و پروردگار من صبورى کنم چگونه بر فراق تو صبر توانم کرد
وَ هَبْنِی (یَا إِلَهِی) صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِکَ فَکَیْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى کَرَامَتِکَ‏
و گیرم آنکه بر حرارت آتشت شکیبا باشم چگونه چشم از لطف و کرمت توانم پوشید
أَمْ کَیْفَ أَسْکُنُ فِی النَّارِ وَ رَجَائِی عَفْوُکَ‏
یا چگونه در آتش دوزخ آرام گیرم با این امیدوارى که به عفو و رحمت بى ‏منتهایت دارم
فَبِعِزَّتِکَ یَا سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ أُقْسِمُ صَادِقاً لَئِنْ تَرَکْتَنِی نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَیْکَ بَیْنَ أَهْلِهَا ضَجِیجَ الْآمِلِینَ (الْآلِمِینَ)
بارى به عزتت اى سید و مولاى من به راستى سوگند مى ‏خورم که اگر مرا با زبان گویا (به دوزخ) گذارى من در میان اهل آتش مانند دادخواهان ناله همى کنم
وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَیْکَ صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ‏
و بسى فریاد مى ‏زنم بسویت مانند شیون گریه کنندگان
وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکَاءَ الْفَاقِدِینَ وَ لَأُنَادِیَنَّکَ أَیْنَ کُنْتَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ‏
و بنالم به آستانت مانند عزیز گم کردگان و به صداى بلند تو را مى‏ خوانم که اى یاور اهل ایمان
یَا غَایَةَ آمَالِ الْعَارِفِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ‏
و اى منتهاى آرزوى عارفان و اى فریادرس‏فریاد خواهان
یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ وَ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ‏
و اى دوست دلهاى راستگویان و اى یکتا خداى عالمیان
أَ فَتُرَاکَ سُبْحَانَکَ یَا إِلَهِی وَ بِحَمْدِکَ تَسْمَعُ فِیهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ (یُسْجَنُ) فِیهَا بِمُخَالَفَتِهِ‏
آیا درباره تو اى خداى پاک و منزه و ستوده صفات گمان مى‏توان کرد که بشنوى در آتش فریاد بنده مسلمى را که به نافرمانى در دوزخ زندانى شده
وَ ذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِیَتِهِ وَ حُبِسَ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَ جَرِیرَتِهِ‏
و سختى عذابت را به کیفر گناه مى‏ چشد و میان طبقات جهنم به جرم و عصیان محبوس گردیده
وَ هُوَ یَضِجُّ إِلَیْکَ ضَجِیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِکَ وَ یُنَادِیکَ بِلِسَانِ أَهْلِ تَوْحِیدِکَ وَ یَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ‏
و ضجه و ناله‏ اش با چشم انتظار و امیدوارى به رحمت بى‏ منتهایت بسوى تو بلند است و به زبان اهل توحید تو را مى ‏خواند و به ربوبیتت متوسل مى ‏شود
یَا مَوْلاَیَ فَکَیْفَ یَبْقَى فِی الْعَذَابِ وَ هُوَ یَرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِکَ‏
باز چگونه در آتش عذاب خواهد ماند در صورتى که به سابقه حلم نامنتهایت چشم دارد
أَمْ کَیْفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَ هُوَ یَأْمُلُ فَضْلَکَ وَ رَحْمَتَکَ‏
یا چگونه آتش به او الم رساند و حال آنکه به فضل و کرمت امیدوار است
أَمْ کَیْفَ یُحْرِقُهُ لَهِیبُهَا وَ أَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ تَرَى مَکَانَهُ‏
یا چگونه شراره‏ هاى آتش او را بسوزاند با آنکه تو خداى کریم ناله‏ اش را مى ‏شنوى و مى ‏بینى مکانش را
أَمْ کَیْفَ یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ زَفِیرُهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ‏
یا چگونه شعله‏ هاى دوزخ بر او احاطه کند با آنکه ضعف و بى‏ طاقتیش را مى ‏دانى
أَمْ کَیْفَ یَتَقَلْقَلُ بَیْنَ أَطْبَاقِهَا وَ أَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ‏
یا چگونه به خود بپیچد و مضطرب بماند در طبقات آتش با آنکه تو به صدق (دعاى) او آگاهى
أَمْ کَیْفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِیَتُهَا وَ هُوَ یُنَادِیکَ یَا رَبَّهْ‏
یا چگونه مأموران دوزخ او را زجر کنند با آنکه به صداى یا رب یا رب تو را مى ‏خواند
أَمْ کَیْفَ یَرْجُو فَضْلَکَ فِی عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُکُهُ (فَتَتْرُکَهُ) فِیهَا
یا چگونه به فضل تو امید آزادى از آتش دوزخ داشته باشد و تو او را به دوزخ واگذارى
هَیْهَاتَ مَا ذَلِکَ الظَّنُّ بِکَ وَ لاَ الْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِکَ‏
هیهات که هرگز چنین معروف نباشد و این گمان نرود
وَ لاَ مُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِینَ مِنْ بِرِّکَ وَ إِحْسَانِکَ‏
و به رفتار با بندگان موحدت که همه احسان و عطا بوده این معامله شباهت ندارد
فَبِالْیَقِینِ أَقْطَعُ لَوْ لاَ مَا حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِیبِ جَاحِدِیکَ وَ قَضَیْتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِیکَ‏
پس من به یقین قاطع مى ‏دانم که اگر تو بر منکران خداییت حکم به آتش قهر خود نکرده و فرمان همیشگى عذاب دوزخ را به معاندان نداده بودى
لَجَعَلْتَ النَّارَ کُلَّهَا بَرْداً وَ سَلاَماً
محققا تمام آتش دوزخ را سرد و سالم مى ‏کردى
وَ مَا کَانَ (کَانَتْ) لِأَحَدٍ فِیهَا مَقَرّاً وَ لاَ مُقَاماً (مَقَاماً)
و هیچکس را در آتش جاى و منزل نمى ‏دادى
لَکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْکَافِرِینَ‏
و لیکن تو اى خدا نامهاى مبارکت مقدس است و قسم یاد کرده‏ اى که دوزخ را از جمیع کافران
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ وَ أَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ‏
جن و انس پر گردانى و مخلد سازى معاندان را در آن عذاب
وَ أَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَکَرِّماً أَ فَمَنْ کَانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کَانَ فَاسِقاً لاَ یَسْتَوُونَ‏
و تو را ستایش بى‏ حد سزاست که با وجود آنکه خویش را ثنا گفتى و بهمه انعام نمودى در کتاب خود فرمودى آیا (در آخرت) اهل ایمان با فاسقان یکسانند هرگز یکسان نیستند
إِلَهِی وَ سَیِّدِی فَأَسْأَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتِی قَدَّرْتَهَا
اى خداى من و سید من از تو درخواست مى ‏کنم به مقام قدر (و آن قدرت ازلى) که مقدرات عالم بدان کردى
وَ بِالْقَضِیَّةِ الَّتِی حَتَمْتَهَا وَ حَکَمْتَهَا وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَیْهِ أَجْرَیْتَهَا
و به مقام قضاى مبرم که بر هر که فرستادى غالب و قاهر شدى
أَنْ تَهَبَ لِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ کُلَّ جُرْمٍ أَجْرَمْتُهُ وَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ‏
که مرا ببخشى و در گذرى در همین شب و همین ساعت هر جرمى و هر گناهى که کرده ‏ام
وَ کُلَّ قَبِیحٍ أَسْرَرْتُهُ وَ کُلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ کَتَمْتُهُ أَوْ أَعْلَنْتُهُ أَخْفَیْتُهُ أَوْ أَظْهَرْتُهُ‏
و هر کار زشتى پنهان داشته‏ ام و هر عملى (مستور و عیان) آشکار یا پنهان به جهالت مرتکب شده ‏ام
وَ کُلَّ سَیِّئَةٍ أَمَرْتَ بِإِثْبَاتِهَا الْکِرَامَ الْکَاتِبِینَ الَّذِینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ مَا یَکُونُ مِنِّی‏
و هر بد کارى که فرشتگان عالم پاک را مأمور نگارش آن نموده ‏اى که آن فرشتگان را به حفظ هر چه کرده ‏ام موکل ساختى
وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَیَّ مَعَ جَوَارِحِی وَ کُنْتَ أَنْتَ الرَّقِیبَ عَلَیَّ مِنْ وَرَائِهِمْ‏
و شاهد اعمالم با جوارح و اعضاى من گردانیدى و فوق آن فرشتگان تو خود مراقب من
وَ الشَّاهِدَ لِمَا خَفِیَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِکَ أَخْفَیْتَهُ وَ بِفَضْلِکَ سَتَرْتَهُ‏
و شاهد و ناظر بر آن اعمال من که از فرشتگان هم به فضل و رحمتت پنهان داشته ‏اى همه را ببخشى
وَ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّی مِنْ کُلِّ خَیْرٍ أَنْزَلْتَهُ (تُنْزِلُهُ) أَوْ إِحْسَانٍ فَضَّلْتَهُ (تُفَضِّلُهُ)
و نیز درخواست مى ‏کنم که مرا حظ وافر بخشى از هر خیرى که مى‏ فرستى و هر احسانى که مى ‏افزایى
أَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ (تَنْشُرُهُ) أَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ (تَبْسُطُهُ) أَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ أَوْ خَطَإٍ تَسْتُرُهُ یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِ‏
و هر نیکویى که منتشر مى‏ سازى و هر رزق و روزى که وسیع مى ‏گردانى و هر گنه که مى‏ بخشى و هر خطا که بر آن پرده مى‏ کشى اى رب من اى رب من اى رب من
یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلاَیَ وَ مَالِکَ رِقِّی یَا مَنْ بِیَدِهِ نَاصِیَتِی‏
اى خداى من اى سید و مولاى من اى کسى که زمام اختیارم به دست اوست
یَا عَلِیماً بِضُرِّی (بِفَقْرِی) وَ مَسْکَنَتِی یَا خَبِیراً بِفَقْرِی وَ فَاقَتِی یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِ‏
اى واقف از حال زار و ناتوانم اى آگه از بینوایى و وضع پریشانم اى آگاه به احتیاجم و بى ‏چیزیم اى رب من اى رب من اى رب من
أَسْأَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ وَ أَعْظَمِ صِفَاتِکَ وَ أَسْمَائِکَ‏
از تو درخواست مى‏ کنم به حق حقیقتت و به ذات مقدست و بزرگترین صفات و اسماء مبارکت
أَنْ تَجْعَلَ أَوْقَاتِی مِنَ (فِی) اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَةً وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَةً وَ أَعْمَالِی عِنْدَکَ مَقْبُولَةً
که اوقات مرا در شب و روز به یاد خود معمور گردانى و پیوسته به خدمت بندگیت بگذرانى و اعمالم را مقبول حضرتت فرمایى
حَتَّى تَکُونَ أَعْمَالِی وَ أَوْرَادِی (إِرَادَتِی) کُلُّهَا وِرْداً وَاحِداً وَ حَالِی فِی خِدْمَتِکَ سَرْمَداً
تا کردار و گفتارم همه یک جهت و خالص براى تو باشد و احوالم تا ابد به خدمت و طاعتت مصروف گردد
یَا سَیِّدِی یَا مَنْ عَلَیْهِ مُعَوَّلِی یَا مَنْ إِلَیْهِ شَکَوْتُ أَحْوَالِی یَا رَبِّ یَا رَبِّ یَا رَبِ‏
اى سید من اى کسى که تمام اعتماد و توکلم بر اوست و شکایت از احوال پریشانم به حضرت اوست اى رب من. . .
قَوِّ عَلَى خِدْمَتِکَ جَوَارِحِی وَ اشْدُدْ عَلَى الْعَزِیمَةِ جَوَانِحِی‏
(لطفى کن) و به اعضا و جوارحم در مقام بندگیت قوت بخش و دلم را عزم ثابت ده
وَ هَبْ لِیَ الْجِدَّ فِی خَشْیَتِکَ وَ الدَّوَامَ فِی الاِتِّصَالِ بِخِدْمَتِکَ‏
و ارکان وجودم را به خوف و خشیت سخت بنیان ساز و پیوسته به خدمت در حضرتت بدار
حَتَّى أَسْرَحَ إِلَیْکَ فِی مَیَادِینِ السَّابِقِینَ وَ أُسْرِعَ إِلَیْکَ فِی الْبَارِزِینَ (الْمُبَادِرِینَ)
تا آنکه من در میدان طاعتت بر همه پیشینیان سبقت گیرم و از همه شتابندگان به درگاهت زودتر آیم
وَ أَشْتَاقَ إِلَى قُرْبِکَ فِی الْمُشْتَاقِینَ وَ أَدْنُوَ مِنْکَ دُنُوَّ الْمُخْلِصِینَ‏
و عاشقانه با مشتاقانت به مقام قرب حضرتت بشتابم و مانند اهل خلوص به تو نزدیک گردم
وَ أَخَافَکَ مَخَافَةَ الْمُوقِنِینَ وَ أَجْتَمِعَ فِی جِوَارِکَ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ‏
و بترسم از تو مانند ترسیدن یقین کنندگان و با اهل ایمان در جوار رحمتت همنشین باشم
اللَّهُمَّ وَ مَنْ أَرَادَنِی بِسُوءٍ فَأَرِدْهُ وَ مَنْ کَادَنِی فَکِدْهُ‏
خدایا و هر که با من بد اندیشد تو مجازاتش کن و هر که مکر ورزد به کیفرش برسان
وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَحْسَنِ عَبِیدِکَ نَصِیباً عِنْدَکَ وَ أَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْکَ‏
و مرا بلطف و رحمتت نصیب بهترین بندگانت عطا کن و مقام مقربترین
وَ أَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْکَ فَإِنَّهُ لاَ یُنَالُ ذَلِکَ إِلاَّ بِفَضْلِکَ وَ جُدْ لِی بِجُودِکَ‏
و مخصوص ترین خاصان حضرتت کرامت فرما که هیچکس جز به فضل و رحمتت این مقام نخواهد یافت و باز جود و بخشش بى‏ عوضت از من دریغ مدار
وَ اعْطِفْ عَلَیَّ بِمَجْدِکَ وَ احْفَظْنِی بِرَحْمَتِکَ‏
بزرگى و مهربانى کن و مرا به رحمت واسعه‏ ات از شر دو عالم محفوظ بدار
وَ اجْعَلْ لِسَانِی بِذِکْرِکَ لَهِجاً وَ قَلْبِی بِحُبِّکَ مُتَیَّماً
و زبانم را به ذکر خود گویا ساز و دلم را از عشق و محبت بى‏ تاب گردان
وَ مُنَّ عَلَیَّ بِحُسْنِ إِجَابَتِکَ وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ اغْفِرْ زَلَّتِی‏
و بر من منت گذار و دعایم مستجاب فرما و از لغزشم بگذر و خطایم ببخش
فَإِنَّکَ قَضَیْتَ عَلَى عِبَادِکَ بِعِبَادَتِکَ وَ أَمَرْتَهُمْ بِدُعَائِکَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الْإِجَابَةَ
که تو خود به بندگان‏ از لطف دستور عبادت دادى و امر به دعا فرمودى و اجابت را ضمانت کردى
فَإِلَیْکَ یَا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهِی وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ مَدَدْتُ یَدِی‏
اینک من به دعا رو بسوى تو آوردم و دست حاجت به درگاه تو دراز کردم
فَبِعِزَّتِکَ اسْتَجِبْ لِی دُعَائِی وَ بَلِّغْنِی مُنَایَ وَ لاَ تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِکَ رَجَائِی‏
پس به عزت و جلالت قسم که دعایم مستجاب گردان و مرا به آرزویم (که وصال توست) برسان و امیدم را به فضل و کرمت ناامید مگردان
وَ اکْفِنِی شَرَّ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنْ أَعْدَائِی‏
و از شر دشمنانم از جن و انس کفایت فرما
یَا سَرِیعَ الرِّضَا اغْفِرْ لِمَنْ لاَ یَمْلِکُ إِلاَّ الدُّعَاءَ
اى که از بندگانت بسیار زود راضى میشوى ببخش بر بنده‏اى که بجز دعا و تضرع بدرگاهت مالک چیزى نیست
فَإِنَّکَ فَعَّالٌ لِمَا تَشَاءُ یَا مَنِ اسْمُهُ دَوَاءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفَاءٌ وَ طَاعَتُهُ غِنًى‏
که تو هر چه بخواهى می کنى اى که نامت دواى دردمندان و یادت شفاى بیماران است و طاعتت بى‏ نیازى از هر چه در جهان
ارْحَمْ مَنْ رَأْسُ مَالِهِ الرَّجَاءُ وَ سِلاَحُهُ الْبُکَاءُ
ترحم کن به کسى که سرمایه‏ اش امید به توست و اسلحه‏ اش گریه است
یَا سَابِغَ النِّعَمِ یَا دَافِعَ النِّقَمِ یَا نُورَ الْمُسْتَوْحِشِینَ فِی الظُّلَمِ یَا عَالِماً لاَ یُعَلَّمُ‏
اى بخشنده کاملترین نعمت اى دفع کننده هر بلاء و مصیبت اى نور دلهاى وحشت زده در ظلمات (فراق) اى داناى علم ازل تا ابد بى‏ آموختن
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ‏
درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و با من آن کن که لایق حضرت توست
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ الْأَئِمَّةِ الْمَیَامِینِ مِنْ آلِهِ (أَهْلِهِ) وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً (کَثِیراً)
و درود و رحمت خدا بر رسول گرامیش و امامان با برکات از اهل بیتش و سلام و تحیت بسیار بر آن بزرگواران باد.

در ذکر بعضی از دعاهای مشهور، دعای صباح حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداى بخشاینده مهربان
اَللّهُمَّ یا مَنْ دَلَعَ لِسانَ الصَّباحِ بِنُطْقِ تَبَلُّجِهِ وَسَرَّحَ قِطَعَ الّلَیْلِ
خدایا اى کسى که بیرون کشید زبان صبح دم را به بیان تابناک آن و پراکنده ساخت پاره هاى شب
الْمُظْلِمِ بِغَیاهِبِ تَلَجْلُجِهِ وَاَتْقَنَ صُنْعَ الْفَلَکِ الدَّوّارِ فى مَقادیرِ
تاریک را با آن توده هاى سیاه سرگردانى که داشت و محکم ساخت ساختمان این چرخ گردون را در اندازه ها
تَبَرُّجِهِ وَشَعْشَعَ ضِیآءَ الشَّمْسِ بِنُورِ تَاَجُّجِهِ یا مَنْ دَلَّ عَلى ذاتِهِ
و گردش هاى زیبایش و پرتو افکن ساخت تابش خورشید را با نور فروزان و گرم آن اى که راهنمایى کرد بر خودش
بِذاتِهِ وَتَنَزَّهَ عَنْ مُجانَسَةِ مَخْلُوقاتِهِ وَجَلَّ عَنْ مُلاَّئَمَةِ کَیْفِیّاتِهِ یا
به خودش و منزه است از هم جنسى (و مشابهت با) مخلوقاتش و برتر است از سنخیت یا چگونگی هاى عالم خلقت
مَنْ قَرُبَ مِنْ خَطَراتِ الظُّنُونِ وَبَعُدَ عَنْ لَحَظاتِ الْعُیُونِ وَعَلِمَ بِما
اى کسى که نزدیک است به گمانهایى که (درباره او) بر دل خطور کند ولى دور است از چشم انداز دیدگان و مى داند آنچه را
کانَ قَبْلَ اَنْ یَکُونَ یا مَنْ اَرْقَدَنى فى مِهادِ اَمْنِهِ وَاَمانِهِ وَاَیْقَظَنى
شود پیش از شدنش اى کسى که مرا در گهواره آسایش و امنیت خود به خواب برد و براى استفاده از نعمت ها
اِلى ما مَنَحَنى بِهِ مِنْ مِنَنِهِ وَاِحْسانِهِ وَکَفَّ اَکُفَّ السُّوَّءِ عَنّى بِیَدِهِ
و بخشش هاى بی دریغش که به من ارزانى داشته بیدارم کرد و پنجه هاى بدخواهان را بدست قدرت
وَسُلْطانِهِ صَلِّ اللّهُمَّ عَلَى الدَّلیلِ اِلَیْکَ فِى اللَّیْلِ الاْلْیَلِ وَالْماسِکِ
و سلطنت خویش از من بازداشته درود فرست بر آن راهنماى به سوى تو در شب بسیار تار (جاهلیت )
مِنْ اَسْبَابِکَ بِحَبْلِ الشَّرَفِ الاْطْوَلِ وَالنّاصِعِ الْحَسَبِ فى ذِرْوَةِ
و آن کس که در میان اسباب و وسائل تو بلندترین ریسمان شرف را گرفت و آن کس که حسب پاک و خالصش بر بلندترین
الْکاهِلِ الاْعْبَلِ وَالثّابِتِ الْقَدَمِ عَلى زَحالیفِها فِى الزَّمَنِ الاْوَّلِ
شانه هاى مردان عالم قرار داشت و آن ثابت قدم بر روى لغزشگاه ها در آن زمان پیشین
وَعَلى الِهِ الاْخْیارِ الْمُصْطَفَیْنَ الاْبْرارِ وَافْتَحِ اللّهُمَّ لَنا مَصاریعَ
و بر خاندان نیکوکار برگزیده خوش کردارش و بگشا براى ما خدایا لنگه هاى در
الصَّباحِ بِمَفاتیحِ الرَّحْمَةِ وَالْفَلاحِ وَاَلْبِسْنِى اللّهُمَّ مِنْ اَفْضَلِ خِلَعِ
بامدادان را به کلیدهاى رحمت و رستگارى و بپوشانم خدایا از بهترین خلعت هاى
الْهِدایَةِ وَالصَّلاحِ وَاَغْرِسِ اللّهُمَّ بِعَظَمَتِکَ فى شِرْبِ جَنانى
هدایت و شایستگى و بجوشان خدایا به عظمت خویش در جویبار دلم
یَنابیعَ الخُشُوعِ وَاَجْرِ اللّهُمَّ لِهَیْبَتِکَ مِنْ اماقى زَفَراتِ الدُّمُوعِ
چشمه هاى خشوع و جارى ساز خدایا براى هیبتت از گونه هایم مشک هاى اشک
وَاَدِّبِ اللّهُمَّ نَزَقَ الْخُرْقِ مِنّى بِاَزِمَّةِ الْقُنُوعِ اِلهى اِنْ لَمْ تَبْتَدِئْنِى
و ادب کن خدایا سبک مغزى و تندخویى مرا به مهارهاى قناعت (یا خوارى در سؤ ال ) خدایا اگر در ابتدا
الرَّحْمَةُ مِنْکَ بِحُسْنِ التَّوْفیقِ فَمَنِ السّالِکُ بى اِلَیْکَ فى واضِحِ
رحمت تو از روى حسن توفیق به سراغ من نمى آمد پس چه کسى بود که مرا در این
الطَّریقِ وَاِنْ اَسْلَمَتْنى اَناتُکَ لِقاَّئِدِ الاْمَلِ وَالْمُنى فَمَنِ الْمُقیلُ
راه روشن بسویت آرد و اگر حلم و بردبارى تو مرا بدست آرزو و میل سرکش سپارد پس چه کسى
عَثَراتى مِنْ کَبَواةِ الْهَوى وَاِنْ خَذَلَنى نَصْرُکَ عِنْدَ مُحارَبَةِ النَّفْسِ
لغزش هاى مرا از زمین خوردن هاى هوا و هوس نادیده بگیرد و اگر در هنگام جنگ با نفس
وَالشَّیْطانِ فَقَدْ وَکَلَنى خِذْلانُکَ اِلى حَیْثُ النَّصَبِ وَالْحِرْمانِ اِلهى
و شیطان یارى تو نباشد مسلماً همان یارى نکردنت مرا بدست رنج و حرمان سپارد خدایا
اَتَرانى مآ اَتَیْتُکَ اِلاّ مِنْ حَیْثُ الاْمالِ اَمْ عَلِقْتُ بِاَطْرافِ حِبالِکَ اِلاّ
تو بخوبى مرا مى بینى که نزدت نیامدم جز از راه آرزوها (و آنها بود که مرا به درگاهت آورد) یا شده که بسر رشته هاى فضل
حینَ باعَدَتْنى ذُنُوبى عَنْ دارِ الْوِصالِ فَبِئْسَ الْمَطِیَّةُ الَّتِى امْتَطَتْ
و کرمت چنگ زنم جز وقتى که گناهانم مرا از خانه وصال دور سازد پس چه بد مرکبى است این مرکب
نَفْسى مِنْ هَواها فَواهاً لَها لِما سَوَّلَتْ لَها ظُنُونُها وَمُناها وَتَبّاً لَها
هوا و هوس که نفس من بر آن سوار شده پس واى بر این نفس که گمان هاى باطل و آرزوهاى بیجایش در نزد او جلوه کرد و
لِجُرْاَتِها عَلى سَیِّدِها وَمَوْلیها اِلهى قَرَعْتُ بابَ رَحْمَتِکَ بِیَدِ
نابود باد که بر آقا و مولاى خویش دلیرى کرد خدایا من در رحمتت را بدست امیدم
رَجاَّئى وَهَرَبْتُ اِلَیْکَ لاجِئاً مِنْ فَرْطِ اَهْواَّئى وَعَلَّقْتُ بِاَطْرافِ
کوبیدم و از فرط هواهاى نفسانى به حال پناهندگى بسوى تو گریختم و بند کردم بسر رشته هاى
حِبالِکَ اَنامِلَ وَلاَّئى فَاْصْفَحِ اللُّهُمَّ عَمّ ا کُنْتُ اَجْرَمْتُهُ مِنْ زَلَلى
کرمت انگشتان دوستى ام را پس درگذر خدایا از جرم هایى که من از روى لغزش
وَخَطاَّئى وَاَقِلْنى مِنْ صَرْعَةِ [رِدآئى ] فَاِنَّکَ سَیِّدى وَمَوْلاىَ
و خطا کردم و نگاهم دار از حمله بیماریم (که دچار گشته ام ) زیرا که تویى آقا و مولایم
وَمُعْتَمَدى وَرَجائى وَاَنْتَ غایَةُ مَطْلُوبى وَمُناىَ فى مُنْقَلَبى
و تکیه گاه و امیدم و تویى منتهاى خواسته و آرمانم در دنیا
وَمَثْواىَ اِلهى کَیْفَ تَطْرُدُ مِسْکیناً الْتَجَاءَ اِلَیْکَ مِنَ الذُّنُوبِ هارِباً
و عقبایم خدایا چگونه برانى از درگاهت بیچاره اى را که در حال فرار از گناهان به تو پناه آورده
اَمْ کَیْفَ تُخَیِّبُ مُسْتَرْشِداً قَصَدَ اِلى جَنابِکَ ساعِیاً اَمْ کَیْفَ تَرُدُّ
یا چگونه نومید سازى راه جویى را که شتابان آهنگ حضرت تو را کرده یا چگونه بازگردانى
ظَمْئانَ وَرَدَ اِلى حِیاضِکَ شارِباً کَلاّ وَحِیاضُکَ مُتْرَعَةٌ فى ضَنْکِ
تشنه اى را که براى نوشیدن (آب ) بر سر حوض هاى تو آمده نه هرگز چنین نخواهى کرد با اینکه حوض هاى (پرفیضت )
الْمُحُولِ وَبابُکَ مَفْتُوحٌ لِلطَّلَبِ وَالْوُغُولِ وَاَنْتَ غایَةُ الْمَسْئُولِ
در سخت ترین خشکسالی ها لبریز است و در خانه ات براى خواستن و ورود در آن باز است و تویى انتهاى خواسته
وَنِهایَةُ الْمَاْمُولِ اِلهى هذِهِ اَزِمَّةُ نَفْسى عَقَلْتُها بِعِقالِ مَشِیَّتِکَ
(خواستاران ) و منتهاى آرزوى (آرزومندان ) خدایا این مهارهاى نفس من است که به پاى بند مشیت تو آنها را بستم
وَهذِهِ اَعْباَّءُ ذُنُوبى دَرَاْتُها بِعَفْوِکَ وَرَحْمَتِکَ وَهذِهِ اَهْوآئِىَ الْمُضِلَّةُ
و این است بارهاى سنگین گناهانم که به امید عفو و رحمتت بر زمین نهادم و این است هوسهاى گمراه کننده ام
وَکَلْتُها اِلى جَنابِ لُطْفِکَ وَرَاْفَتِکَ فَاجْعَلِ اللّهُمَّ صَباحى هذا ناِزلاً
که به آستان لطف و مهرت سپردم پس اى خدا این بامداد مرا چنان مقرر کن
عَلَىَّ بِضِیاَّءِ الْهُدى وَبِالسَّلامَةِ فِى الدّینِ وَالدُّنْیا وَمَساَّئى جُنَّةً مِنْ
که با انوار هدایت و سلامت در دین و دنیا بر من فرود آید و شامم را سپرى از
کَیْدِ الْعِدى وَوِقایَهً مِنْ مُرْدِیاتِ الْهَوى اِنَّکَ قادِرٌ عَلى ما تَشآءُ
نیرنگ خطرناک دشمنان و پناهگاهى از پرتگاه هاى هوا و هوس قرار ده که تو بر هر چه بخواهى
تُؤ تِى الْمُلْکَ مَنْ تَشآءُ وَتَنْزِ عُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشآءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشآءُ
توانایى ملک و سلطنت را به هر که خواهى مى دهى و از هرکه خواهى برگیرى و عزت دهى هر که را خواهى
وَتُذِلُّ مَنْ تَشآءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ تُولِجُ اللَیْلَ
و خوار کنى هر که را خواهى همه خوبی ها بدست تو است و تو بر هر چیز توانایى شب را
فى النَّهارِ وَتُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّیْلِ وَتُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ
در روز فرو برى و روز را در شب درآورى زنده را از مرده بیرون آورى و مرده را
وَتُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشآءُ بِغَیْرِ حِسابٍ لا اِلهَ اِلاّ
از زنده برون آرى و به هر که خواهى بى حساب روزى دهى معبودى جز تو نیست
اَنْتَ سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ مَنْ ذا یَعْرِفُ قَدْرَکَ فَلا یَخافُکَ
منزهى تو خدایا و حمد تو را گویم کیست که قدر تو را بشناسد و از تو نترسد
وَمَن ذا یَعْلَمُ ما اَنْتَ فَلا یَهابُکَ اَلَّفْتَ بِقُدْرَتِکَ الْفِرَقَ وَفَلَقْتَ
و کیست که بداند تو کیستى و از تو نهراسد تو با قدرت خویش جداها را با هم جمع کردى
بِلُطْفِکَ الْفَلَقَ وَاَنَرْتَ بِکَرَمِکَ دَیاجِىَ الْغَسَقِ وَاَنْهَرْتَ الْمِیاهَ مِنَ
و به لطف خویش سپیده دم را شکافتى و بکرم خود تاریکی هاى شدید شب را روشن کردى و روان کردى آبهاى شیرین و
الصُّمِّ الصَّیاخیدِ عَذْباً وَاُجاجاً وَاَنْزَلْتَ مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجّاجاً
شور را از دل سنگهاى سخت و محکم و فرو ریختى از ابرهاى فشرده آبى ریزان و فراوان ،
وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لِلْبَرِیَّةِ سِراجاً وَهّاجاً مِنْ غَیْرِ اَنْ تُمارِسَ
و قرار دادى خورشید و ماه را براى مردمان چراغى فروزان بدون آنکه در آنچه بدان آغاز کردى (در آفرینش ) دچار
فیمَا ابْتَدَاْتَ بِهِ لُغُوباً وَلا عِلاجاً فَیا مَنْ تَوَحَّدَ بِالْعِزِّ وَالْبَقآءِ وَقَهَرَ
خستگى و تعب گردى یا به چاره جویى محتاج شوى اى آنکه در عزت و بقاء یگانه است و بندگانش را بوسیله
عِبادَهُ بِالْمَوْتِ وَالْفَنَّاءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الاَْتْقِیآءِ وَاسْمَعْ
مرگ و نابودى مقهور خویش کرده درود فرست بر محمد و خاندان پرهیزکارش و فریاد مرا
نِدآئى وَاسْتَجِبْ دُعآئى وَحَقِّقْ بِفَضْلِکَ اَمَلى وَرَجآئى یا خَیْرَ مَنْ
بشنو و دعایم را به اجابت مقرون ساز و به فضل خویش آرزو و امید مرا تثبیت کن اى بهترین کسى که
دُعِىَ لِکَشْفِ الضُّرِّ وَالْمَاْمُولِ لِکُلِّ عُسْرٍ وَیُسْرٍ بِکَ اَنْزَلْتُ حاجَتى
خوانده شدى براى برطرف ساختن گرفتارى و آرزو شده اى براى هر سختى و آسانى فرود آوردم بار حاجتم را بدرگاهت
فَلا تَرُدَّنى مِنْ سَنِىِّ مَواهِبِکَ خاَّئِباً یا کَریمُ یا کَریمُ یا کَریمُ
پس مرا از عطایاى عالى (و سنگین قیمت ) خود ناامید باز مگردان اى کریم اى کریم اى کریم
بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَصَلَّى اللّهُ عَلى خَیْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعینَ
به رحمت خود اى مهربان ترین مهربانان و درود خدا بر بهترین آفریدگانش محمد و آل او همگى
پس به سجده برود و بگوید:
اِلهى قَلْبى مَحْجُوبٌ وَنَفْسى مَعْیُوبٌ
خدایا دلم در پرده است و نفسم معیوب
وَعَقْلى مَغْلُوبٌ وَهَواَّئى غالِبٌ وَطاعَتى قَلیلٌ وَمَعْصِیَتى کَثیرٌ
و عقلم مغلوب است و هواى نفس بر من چیره است و طاعتم اندک و گناهانم بسیار است
وَلِسانى مُقِرُّ بِالذُّنُوبِ فَکَیْفَ حیلَتى یا سَتّارَ الْعُیُوبِ وَیا عَلاّمَ
و زبانم به گناهان اقرار دارد پس چاره ام چیست اى پرده پوش عیب ها و اى داناى
الْغُیُوبِ وَیا کاشِفَ الْکُرُوبِ اِغْفِرْ ذُنُوبى کُلَّها بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَآلِ
نادیدنی ها و اى برطرف کننده اندوه ها بیامرز همه گناهانم را به حرمت محمد و آل
مُحَمَّدٍ یا غَفّارُ یا غَفّارُ یا غَفّارُ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
محمد اى آمرزش پیشه اى بسیار آمرزنده اى بسیار آمرزنده به رحمتت اى مهربان ترین مهربانان
مؤ لف گوید: که علامه مجلسى (ره ) این دعا را در کتاب دعاى بحار و در کتاب صلوة با بیان ذکر نموده و فرموده که این دعا از ادعیه مشهوره است و من در کتب معتبره آنرا نیافتم مگر در مصباح سیّدبن باقى رِضْوانُ اللّهِ عَلَیْهِ و نیز فرموده شهور خواندن این دعا است بعد از فریضه صبح و سیّد بن باقى روایت کرده آنرا بعد از نافله صبح و به هر کدام عمل شود خوب است .